به گزارش شهرآرانیوز، اسناد گرانبهایی در آستانقدس از ۸۰ بانوی واقف به ثبت رسیده است؛ زنانی که با اهدای املاک، اراضی، باغها و منازل خود، عشق، ایمان، دینداری و سخاوتشان را به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیدهاند.
بانوان ایرانی، همواره در بازسازی و حفظ سنتهای دینی و اعتقادی، نقش پیشرو و بیبدیلی داشتهاند. وقف، یکی از این سنتهای ارزشمند است که زنان ایران، با قلبهای مهربان و دستان گشاده، در آن پیشقدم بودهاند. اسناد آستان قدس، گواهی میدهد که بانوان از سراسر ایران، با اشتیاق فراوان در این مسیر قدم گذاشتهاند و نامهای پرآوازهای همچون «گوهرشاد بیگم»، «بیگ آغا خانم ذوالقدر» و «سیمین تاج ایلخان» از شهرهای مشهد، قزوین و تهران، یادآور این حماسهاند.
ظرافت و نکتهسنجی زنانه، در وقف نیز نمود پیدا کرده است. «بیگ آغا خانم ذوالقدر»، بانوی نیکوکار قزوینی، با وقف اموال خود، به فکر نیازمندان، زائران و طلاب بود و با وقف «سلیمانآباد»، مهر و محبت خود را به امام رضا(ع) تقدیم کرد تا زائران و مجاوران آن امام همام، از این موهبت بهرهمند شوند.
در میان این بانوان نیکوکار، ۱۳ واقف مشهدی نیز، نامی ماندگار از خود به جای گذاشتهاند. شناختهشدهترین این بانوان، مادر آیتالله طبسی، تولیت فقید آستان قدس رضوی، است که وقف آموزشی او، یادگاری ارزشمند برای آیندگان است.
«بدرالنسا خانم»، نخستین بانوی واقف مشهدی، دکان طباخی خود را وقف روشنایی حرم مطهر امام رضا(ع) کرد و از سال ۱۰۷۷ هجری قمری تا به امروز، زائران رضوی، در پرتو نور چلچراغهای وقف او، به زیارت میپردازند.
سیمین تاج خانم ایلخان، با وقف درمانی، دست مهربان خود را بر سر زائران و ایتام آستان قدس کشید. از سال ۱۳۹۴ تاکنون، هزینههای درمانی زائران از این طریق تأمین میشود تا زائران امام رضا(ع)، دغدغهای جز زیارت نداشته باشند.
در تاریخ وقف، قصههایی از جنس ایثار و مهربانی ثبت شده است. طوبیخانم، سلطانخانم و قمرتاجخانم، هر یک به سهم خود، نقشی در این حماسه داشتند. طوبیخانم با وقف دکانی در بازار زرگران تهران، سلطانخانم با وقف نیمدانگ از یک مزرعه و قمرتاجخانم با وقف سه باب دکان قصابی، یاد خود را جاودانه کردند. وقف آنها، صرف امور خیریه و روشنایی حرم مطهر شد.
عشق به امام حسین(ع) و نهضت عاشورا، همواره در قلبهای ایرانیان جایگاه ویژهای داشته است. هاجرخانم، به وصیت همسرش، میرزا عباسعلی خان احتشام نظام، دارایی و اموال خود را وقف آستان مقدس امام رضا(ع) کرد تا صرف برگزاری مراسم سوگواری و روضه اباعبدالله(ع) شود.
مریم میرهادی با وقف خانهاش برای احداث درمانگاه، مهسیما اسدی با وقف سهام کارخانهاش برای مصارف حرم، فخری فصیحی با وقف زمین برای درمان بیماران مستمند و مرضیه حکیم و معصومه مجیدی، از جمله ۱۲ بانوی تهرانی بودند که با نیتهای خیرخواهانه، نام «واقفه» را بر تارک تاریخ ثبت کردند. هر یک از این بانوان، با وقف خود، خیر و برکت را در زندگی و آخرت خود جاری ساختند.
داستان واقفههای ایران، هزاران برگ دارد و این نوشتار، تنها مروری بر گوشهای از این دریای بیکران خیرخواهی بود. نام تکتک این بانوان نیکوکار، همچون ستارههایی در آسمان تاریخ آستان مقدس امام رضا(ع) درخشنده و پرفروغ خواهد ماند.